Zupa cebulowa

Jesień rozgościła się u nas na dobre, co widać dobitnie po moim ostatnim zamiłowaniu do zup... Talerz lekkiej czy cięższej, ale zawsze gorącej zupy, dopieszcza o tej porze roku jak nic innego.
O cebulową upomniały się ostatnio moje dzieciaki więc dziś gości i tutaj.

Jest prosta, tania i bardzo wdzięczna. Można ją klasycznie zapiec z serowymi grzankami lub zwyczajniej - zjeść po prostu z kawałkiem świeżej bagietki ... taką ja lubię najbardziej.

W czym tkwi sekret dobrej zupy cebulowej? Moim zdaniem zdecydowanie w cierpliwości kucharza. Cebulę dobrze jest długo podsmażać na delikatnym ogniu... właściwiej dusić, bo przy tej ilości cebula puszcza sporo soku. Ma się zezłościć i zmięknąć, wtedy odda zupie smak i całość będzie kremowa, słodka i aromatyczna. Smażona za mocno zabarwi zupę ciemno i doda jej zbyt mocnego smaku, ale niedosmażona i zbyt twarda sprawi, że zupa będzie mniej jednorodna w smaku, a cebula nie będzie się słodko rozpływała w ustach... a powinna :)

Zupa cebulowa

Składniki:
4-5 porcji

• 1 kg cebuli
• 1 spory kieliszek białego wytrawnego wina (200-250 ml)
• 1,0 litr bulionu warzywnego 
• duża szczypta majeranku/tymianku (lub rozmarynu)
• sól, pieprz
• 1 płaska łyżka mąki
• 3 łyżki oliwy z oliwek 
• bagietka

opcjonalnie:

• 1-2 ząbki czosnku (dodane pod koniec smażenia)
• ostry ser do posypania (gruyere, twardy owczy, cheddar lub parmezan)

Przygotowanie:
W dużym garnku z grubszym dnem rozgrzewamy oliwę i dorzucamy pokrojoną w półplasterki cebulę.
Solimy odrobinę (cebula szybciej puści sok).
Smażymy na małym ogniu (długo), mieszając co jakiś czas i pilnując żeby się nie przypaliła.
Kiedy cebula będzie złota i miękka zwiększamy gaz, zalewamy winem i smażymy jeszcze chwilę aż płyn odparuje. Zasypujemy łyżką mąki i mieszamy dokładnie żeby nie było grudek.
Dodajemy tymianek lub majeranek, świeżo mielony pieprz.
Zalewamy cebulę bulionem i gotujemy kilkanaście minut na małym ogniu, czekając aż wszystkie smaki się połączą. Doprawiamy solą i pieprzem.
Podajemy z bagietką.